هدف پروانه سلحشور از تکرار واژه «فساد»چیست؟
اگر امروز مقصر همه فسادهای اقتصادی در نظام اداری کشور را نمایندگان مجلس ندانیم اما سهم آن‌ها در بروز این حجم از فساد اقتصادی اختلاس در سیستم اداری کشور غیرقابل انکار است.
به گزارش راهبرد معاصر؛ اظهارات دوپهلو و مبهم اخیر پروانه سلحشوری در نطق پیش از دستور در مجلس شورای اسلامی دستاویزی شد برای رسانه‌های ضدانقلاب که بار دیگر ادعاهای قبلی خود در خصوص عدم موفقیت قوه قضاییه در موضوع مبارزه با فساد را تکرار و محور ناامید کردن افکار عمومی از مبارزه با مفسدان را دنبال کنند.. در ادامه با اشاره به بخش‌هایی از اظهارات این نماینده مجلس، نگاهی به رویکرد تکراری وی در آدرس‌دهی غلط به جامعه خواهیم داشت.
پروانه سلحشوری نماینده اصلاح‌طلب مردم تهران در بخشی از نطق میان دستور خود گفت: مبارزه واقعی با فساد نیازمند فهمی عمیق از همه ابعاد پیدا و پنهان است. هیچ دشمنی برای نظامی که برآمده از خون هزاران شهید است، بالاتر از فساد نیست. آمریکا و نه هیچ دشمن بیرونی دیگری نمی‌تواند تهدیدی برای نظام باشد و این فساد است که نظام را تهدید می‌کند.
اینکه وجود فساد در داخل هر جامعه‌ای می‌تواند به‌عنوان یک آفت و دشمن درونی بنیان هابی آن جامعه را متزلزل کند کاملاً مبرهن و روشن است؛ اما وجود فساد در جامعه نمی‌تواند مجوزی برای انکار یا کم‌رنگ کردن دشمنی آمریکا با مردم و نظام جمهوری اسلامی باشد. همچنان که در سالهای اخیر خروج آمریکا از برجام و تشدید تحریم‌ها علیه ملت ایران بهانه را از مدعیان اصلاح‌طلب که دم از خیرخواهی آمریکا و دنباله‌روهای آن برای مردم می‌زدند گرفت و بر همگان ثابت کرد که نباید زره ای در دشمنی آن‌ها با ملت ایران تردید کرد.
تکرار مکرر واژه فساد و طرح این ادعا که در شرایط کنونی فساد نظام را تهدید می‌کند آیا چیزی جز القای وجود فساد گسترده و سیستماتیک در جامعه است؟ کسی در اینکه در جامعه ما دست‌اندازان به بیت‌المال و مفسدان اقتصادی خون ملت را به شیشه گرفته‌اند تردیدی ندارد اما نکته قابل‌تأمل وجود بسترها و خلأهای قانونی است که نمایندگانی همچون پروانه سلحشوری می‌بایست این خلأها را شناسایی و برای آن‌ها چاره‌اندیشی کنند.
این نماینده مجلس در بخش از اظهاراتش که ظاهراً به دستور قوه قضاییه برای تجدیدنظر در خصوص احکام صادره برای برخی از متهمان اعتراضات کارگری اشاره می‌کند می‌گوید: «اینکه احکام به‌نوعی صادر شود که رئیس قوه هم دستور بازنگری بدهد اما نتوان این آرا را به چالش کشید، فساد نیست؟».
وی که بدون اشاره به اهتمام ویژه آیت‌الله رئیسی برای جلوگیری از تضییع احتمالی حقوق کارگران می‌گذرد به موردی اشاره می‌کند که چند روز پیش سخنگوی قوه قضاییه در کنفرانس خبری خود به این نکته اشاره کرده و گفته بود «قطعاً در این پرونده به‌محض وصول آن به دادگاه تجدیدنظر در اجرای تحقق سیاست‌های کیفری اعلامی از ناحیه رئیس قوه قضاییه نسبت به این پرونده هم خارج از نوبت رسیدگی خواهد کرد و هم سیاست‌های کیفری مدنظر رئیس قوه قضاییه چه در باب قرار‌های تأمین و چه در ارتباط با مجازات در نظر گرفته شده، مأخوذ نظر قرار خواهد گرفت». اینکه این نماینده مجلس با وجود این اظهارات سخنگوی قوه قضاییه در این خصوص، ادعاهای خود را از تریبون مجلس اعلام می‌کند از دو حالت خارج نبست. احتمال اول اینکه شاید وی علم به این موضوع نداشته و موضع‌گیری اخیر سخنگوی قوه قضاییه را نشنیده که در این صورت احتمال دوم که همان بهره‌برداری سیاسی از مطالبات اجتماعی است را نقویت می‌کند.
این عضو فراکسیون امید در ادامه اظهارات خود می‌گوید: «فساد تنها اقتصادی نیست بلکه فساد اقتصادی معلول شرایط است و نادیده گرفتن سرچشمه‌های فساد اقتصادی خود بزرگ‌ترین فساد است ».
این بازی از کلمات سلحشوری نیز همچون گذشته که خوراک تبلیغات رسانه‌های معاند را فراهم می‌کرد باعث شد این بار این رسانه‌ها با کلیدواژه وجود فساد سیاسی در جامعه ایران تفسیرهای جهت‌دار خود را به مخاطبان القا کنند.
شاید بهتر است برخی از نمایندگان لیست امید به‌جای متهم کردن سایرین و ناامیدی کردن مردم از اقدامات قوه قضاییه در مبارزه با فساد، گزارشی از عملکرد خود در خصوص بستن روزنه‌های فساد در جامعه ارائه می‌دادند. آیا از پشت تریبون مجلسی که می‌تواند گلوگاه فساد را ببندد و با تصویب قوانین متقن و جامع راه بروز فساد را سد کند، تنها شعار دهیم و واژه فساد را تکرار کنیم چیزی جز رسیدن به اهداف پوپولیستی جریان خاص در آستانه انتخابات است؟ به ذهن در می‌کند؟
اگر امروز مقصر همه فسادهای اقتصادی در نظام اداری کشور را نمایندگان مجلس ندانیم اما سهم آن‌ها در بروز این حجم از فساد اقتصادی اختلاس در سیستم اداری کشور غیرقابل انکار است. نمایندگانی همچون پروانه سلحشوری که در دوره حضور خود در مجلس به‌جای تدوین قوانینی برای ریشه‌کنی فساد به دنبال موارد حاشیه‌ای بودند و همیشه تلاش کردند با موج‌سواری در موضوعات فرهنگی و اجتماعی که بعضاً تخصص و اطلاع کافی نیز از جوانب آن نداشتند افکار عموممی را در جهت اهداف سیاسی خود منحرف کنند.